Disclaimer: Eg var på Sommerfesten på Giske i går, og er for augeblinken forholdsvis nyforelska (les; totalt både fortapt og forgapt). Og eg var ganske glad i han fra før altså.
Sondre Justad var ein tilfeldigheit. Slik er det med ganske mange av favorittartistane mine. Fiction Plane varma opp for Sting på Romsdalsmuseet for nokre år sidan. Vokalisten i COLOUR OF BONE speler ein av favorittrollene mine i TV-serien "Whitechapel". Paolo Nutini var gjest i ein episode av "The Graham Norton Show".
Slik var det med Sondre og. Eg såg eit kvart intervju med han i januar, uten å høyre ein tone av musikken hans. Men det var eit eller anna som berre sa meg at han der kom eg til å like.
Ei veke seinere kjøpte eg "Riv i hjertet". Og la den på platespeleren med ein gong eg kom heim.
... eg elsker å ha rett.
Og eg elsker musikk som treff meg rett i hjartet. Eg treng verken ein grunn eller ei forklaring eller noko som helst. Det er berre å la det hende.
Kjærleik ved fyrste tone.
Så eg var forholdsvis happy då eg oppdaga at han skulle spele på Sommerfesten i år. Eg har gleda meg ganske lenge.
Det haldt på å ikkje bli. Klokka var halv fem, eg var klissvåt (tross både regnklede OG poncho), småkald, allereie litt forkjøla, og vurderte seriøst å droppe heile greia og reise heim til tørre sokkar og eit varmt pledd. Han kjem trass alt til Terminalen i haust, tenkte eg.
Men heldigvis, HELDIGVIS, hadde eg bestemt meg for å få med meg Man Made (som forøvrig absolutt var lurt å få med seg, men det får bli ein annan musikktips-post). Og etter at dei var ferdige så var det berre ein soundcheck til Sondre skulle på scena, så då vart eg verande.
HELDIGVIS! HJELPEMEG så bra denne fyren er live! Altså, han var allereie meir enn bra. Men HJELPEMEG så bra denne fyren er live!
Eg har ikkje ord. I det heile tatt. Det beste biletet eg kan gi på kor fantastisk opplevinga var, er at før han starta hadde eg vondt i beina, ryggen, skuldrane og stort sett alle andre stader. Etter at han var ferdig gjekk eg heile vegen frå festivalområdet tilbake til Ytterland (over denne brua, mellom anna) med eit stort smil. Og heldigvis heilt åleine slik at eg kunne synge.
Altså, makan til energi og humør og smil og det går ikkje an å ikkje bli forelska. På alle tenkjelege måter. Så får eg heller vere sånn på grensa til cougar (han er jo berre ein gutunge, eigentleg). For det handler om heile pakka her. Musikken. Tekstane. At mannen er fin å sjå på, og heilt herlig, er berre ein bonus.
Og altså, eg har høyrt "Riv i hjertet" forholdsvis mange gonger. Men i går så slo det meg plutselig kva den handler om. Og då vart alt enda betre.
Eg veit eigentleg ikkje kva eg meiner med denne blogposten. Sånn reint bortsettfrå at "DETTE ER FANTASTISK MUSIKK DU MÅ HØYRE PÅ DEN!" og den vanlige greia med at "det hjartet er fullt av bla bla bla".
Så ja. Om du ikkje allereie har gjort det; høyr på denne musikken. Og om du har sjansen; kom deg på konsert med denne karen. Du kjem ikkje til å angre.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar